Με τον τίτλο “Αμοργός, εναλλακτική για πάντα” το Αθηνόραμα travel ταξιδεύει τους αναγνώστες του στις ομορφιές του νησιού δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην αυθεντικότητά του, τον αναλλοίωτο χαρακτήρα του, τους ανθρώπους και τις νοστιμιές του.
Διαβάζοντάς το αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι ήδη στο νησί, πως περπατάς στα σοκάκια, κάνεις μπάνιο στο απέραντο γαλάζιο, πίνεις ψημένη, τρως πατατάτο και χορεύεις μέχρι το πρωί στα πανηγύρια. Ένα νησί που παραμένει εναλλακτικό…
«Κι όμως, ελάχιστα δείχνουν να έχουν αλλάξει από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, όταν η Αμοργός απέκτησε δρόμους από άσφαλτο αλλά και διασημότητα χάρη στο «Απέραντο Γαλάζιο».
Η «καλημέρα» σε αυτό το μακρόστενο κυκλαδονήσι λέγεται συνοδεία ψημένης ρακής, τα καφενεία βαράνε ολονυχτίες με ρακόμελα και αυτοσχέδια μουσικά γλέντια, ο αέρας μυρίζει λεβάντα, φασκόμηλο και δεκάδες άλλα βότανα, τα ασπρισμένα εκκλησάκια λαμπυρίζουν στο φως, τα κατσίκια γαντζωμένα στις πλαγιές κοιτάζουν γύρω αινιγματικά, ενώ στα θρυλικά αμοργιανά πανηγύρια το πατατάτο εξακολουθεί να φτιάχνεται κατά… τόνους σε γιγάντια τεντζερέδια. Ναι, ελάχιστα δείχνουν να έχουν αλλάξει από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, όταν η Αμοργός απέκτησε δρόμους από άσφαλτο αλλά και διασημότητα χάρη στο «Απέραντο Γαλάζιο», το οποίο γέμισε τα καλοδιατηρημένα μονοπάτια της με Γάλλους –και όχι μόνο– περιπατητές.
Από τα πλέον πιστά, το κοινό της είναι αυτό που θα ονομάζαμε «εναλλακτικό». Δεν αναζητά την επίδειξη, αλλά τις χαλαρές και παρεΐστικες καταστάσεις, έλκεται από την ιδιαίτερη ενέργεια του τόπου και αγαπά αυτήν την αίσθηση της άγονης γραμμής που εξακολουθεί να μεταδίδει το νησί, κι ας ήρθαν πιο γόνιμα χρόνια. Η ανθρωπογεωγραφία των επισκεπτών είναι λίγο πολύ προκαθορισμένη. Οι μεγάλες νεανικές παρέες νιώθουν σαν στο σπίτι τους στο κάμπινγκ της Αιγιάλης ( δεύτερο λιμάνι του νησιού ), όπου οι βραδιές ξεκινάνε με ουζάκι στον «Αμοργιαλό» και συνεχίζονται κλασικά στα «Que» και «Άμμος» με τις αιώρες και τους πυρσούς πάνω στην αμμουδιά. Οι οικογένειες, πάλι, προτιμάνε σταθερά το βασικό λιμάνι, τα Κατάπολα, για θεϊκές πορτοκαλόπιτες και σοκολατόπιτες από τα χεράκια της Κατερίνας στο «Αιγαίο» και σουλάτσο μέχρι το αντικρινό Ξυλοκερατίδι για φαγητό στις ψαροταβέρνες αλλά και χαλαρά ποτάκια στο ατμοσφαιρικό «Katerina’s Moonbar». Οι eco-friendly μάλιστα προμηθεύονται τα φρέσκα λαχανικά τους από τα επισκέψιμα βιολογικά περιβόλια Amorgos Organic ( Κατάπολα ) και Απ’ Όλα Έχει ο Μπαξές ( Ξυλοκερατίδι ).
Οι ηλικίες γύρω στα 30 ψηφίζουν Χώρα, η οποία μπαίνει εύκολα στη λίστα με τις ομορφότερες των Κυκλάδων. Όπως κάθε νησιωτική Χώρα που σέβεται τον εαυτό της, θα σας αποκαλυφθεί μονάχα μετά την τελευταία στροφή του δρόμου. Κούκλα, αν και αλύπητα ανεμοδαρμένη από τον Γαρμπή και τον Γρέγο, στεφανωμένη με αρχαίους ανεμόμυλους, σπιτάκια με πολύχρωμες πόρτες κι έναν εντυπωσιακό γκριζωπό βράχο στην καρδιά της, με ένα Κάστρο πραγματική μινιατούρα ( ρωτήστε για τα κλειδιά στην καφετέρια «Λόζα» ακριβώς από κάτω ). Χαθείτε στα σοκάκια και ανακαλύψτε την «Καλλιστώ» με τα εξαιρετικά γλυκά, το φρέσκο wine bar «Τζιτζίκι» με πάνω από 40 ετικέτες κρασιού και κοκτέιλ με βάση τα τοπικά προϊόντα αλλά και τις κλασικές all day και night αξίες «Γιασεμί» και «Botilia». Must είναι και η βόλτα μέχρι τα τρία χωριουδάκια που κυκλώνουν αμφιθεατρικά την Αιγιάλη: τα Θολάρια με το συμπαθέστατο μπαράκι «Σε Λάδι», τα οποία αγναντεύουν τον αντικρινό λόφο της Βίγλας με τα ερείπια της Αρχαίας Αιγιάλης^ η Λαγκάδα με το μικρούλι εκκλησάκι-παρατηρητήριο της Αγίας Τριάδας ( με τον ήλιο να δύει πίσω από τη Νάξο ), τα σπίτια με τις ενωμένες σκεπές, το καφενείο-μπαρ «Περγαλίδι» αλλά και το Ίαμα του
Βαγγέλη γεμάτο αιθέρια έλαια, καλλυντικά, αρώματα βοτάνων που καλλιεργεί ο ίδιος αλλά και ειδικό χώρο για αρωματοθεραπείες και μασάζ^ και ο ήσυχος Ποταμός. Οι δύο μεγαλύτερες ατραξιόν του νησιού, το μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας και η παραλία της Αγίας Άννας, βρίσκονται ακριβώς κάτω από τη Χώρα, στην απόκρημνη πίσω πλευρά της Αμοργού, η οποία δίνει ουσία στον τίτλο «Απέραντο Γαλάζιο». Από εδώ και πέρα το σκηνικό αλλάζει και οι μυτερές βουνοκορφές δίνουν τη θέση τους στους αγρούς της ήσυχης Κάτω Μεριάς. Αυτοκινητάδες μακριά από τον κόσμο θα σας περάσουν διαδοχικά από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Βαλσαμίτη ( πάλαι ποτέ Υδρομαντείο του Αιγαίου, εφάμιλλο της Δωδώνης και των Δελφών, αν και το «λάλον ύδωρ» ακόμη ρέει στο εσωτερικό του ), το χωριό Αρκεσίνη με τον υποδειγματικά αναστυλωμένο Πύργο της Αγίας Τριάδας του 4ου π.Χ. αιώνα, το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής με το ξακουστό πανηγύρι του Ιουλίου και τον όρμο της Καλοταρίτισσας, απ’ όπου συνεχίζετε με καραβάκι για το νησάκι της Γραμβούσας απέναντι.
Προηγουμένως, βέβαια, αξίζει να κάνετε μια βουτιά στην πανέμορφη διπλή παραλία του Μούρου με τα υπέροχα νερά. Για απλωτές κοντά στα Κατάπολα σημειώστε τους Αγίους Σαράντα, τις Φοινικιές και την Τυροκόμο, ενώ από την άλλη πλευρά, με αφετηρία το Ξυλοκερατίδι, προσεγγίζονται ο Άγιος Παντελεήμονας και το Μαλτέζι. Στην Αιγιάλη, πάλι, έχετε στη διάθεσή σας τη μεγάλη αμμουδιά του όρμου, τον Λεβρωσσό, όπου φτάνετε και με το αυτοκίνητο, αλλά και τις προσβάσιμες με καραβάκι Ψιλή Άμμο και Κόχλακα. Ξεχωριστή η μυτερή βοτσαλωτή παραλία του Αγίου Παύλου, με το νησάκι Νικουριά να την αγκαλιάζει σχηματίζοντας φιόρδ – το καραβάκι θα σας μεταφέρει για μπάνιο στις παραλίες του»
http://www.athinorama.gr/travel/travelideas/articles.aspx?artid=2500644
