Το ταξίδι για την επιστροφή διαρκεί ώρες και οι σκέψεις δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Ξημερώματα, η θάλασσα λάδι και η ανατολή μεσοπέλαγα από τις πιο όμορφες που έχω δει.
Πήρα ένα καφέ και άρχισα να καταγράφω ό,τι περνούσε εκείνη την ώρα από το μυαλό μου, να κάνω τον προσωπικό μου απολογισμό.
Την Αμοργό την «γνώρισα» για πρώτη φορά μέσα από τα μάτια της Μαρίας και της Γεωργίας Βεκρή. Μου είχαν πει τόσα πολλά για αυτό το νησί που πλέον ήταν σαν να το είχα επισκεφτεί. Ερχόμενη στην Αμοργό, όμως, δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Δεν αναφέρομαι στην θέα και στα τοπία, η ομορφιά της άλλωστε είναι δεδομένη και οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Αναφέρομαι στους ανθρώπους της. Γνώριζα κάποιους, όχι όλους και με τους περισσότερους είχα μιλήσει μόνο τηλεφωνικά.
Οι άνθρωποι της Αμοργού με εντυπωσίασαν. Ήταν φιλικοί και καλοσυνάτοι παρά το τρέξιμο που είχαν για το Πάσχα και την προετοιμασία για την καλοκαιρινή σεζόν. Μου χάρισαν λίγα λεπτά από τον χρόνο τους και νομίζω πως χάρηκαν την κουβέντα που είχαμε όσο και εγώ. Μιλήσαμε για πολλά όχι μόνο για δουλειές. Άκουσα τις ιστορίες τους και τους θαύμασα. Μου μίλησαν για το νησί και για τη ζωή σε αυτό όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά ολόκληρο το χρόνο. Δεν είναι εύκολο αλλά αν αγαπάς έναν τόπο ο ίδιος ο τόπος στο ανταποδίδει. Έτσι το ένιωσα εγώ.
Στην Αμοργό συνάντησα διάφορους ανθρώπους και ο καθένας είχε κάτι το ξεχωριστό. Οι ιστορίες των «παλιών» ντόπιων ήταν γεμάτες αλμύρα και αυτές των νέων γεμάτες όνειρα για το μέλλον. Συνάντησα παιδιά που μεγάλωσαν στην Αμοργό, έφυγαν για λίγο αλλά γύρισαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Η νέα γενιά κάνει θαύματα στην Αμοργό. Από τη μία δεν ξεχνά αλλά ακολουθεί τις παραδόσεις και τα έθιμα και από την άλλη απογειώνει το νησί μέσα από την επιχείρησή του!
Εκτός από τους Αμοργιανούς υπάρχουν και αρκετοί «φερτοί».Στο νησί συναντάς ανθρώπους από ολόκληρη την Ελλάδα. Εκείνοι που ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί και εκείνοι που έψαχναν τον εαυτό τους και τελικά τον βρήκαν στην Αμοργό. Η πρώτη ερώτηση που τους έκανα ήταν «Γιατί στην Αμοργό;». Δεν ήξεραν όλοι να μου απαντήσουν λες και κάτι μαγικό να τους τράβηξε στο νησί. Και όσοι μου είπαν τον λόγο ανάμεσα στις λέξεις διέκρινα μια ανάγκη για ηρεμία, δημιουργικότητα και ποιότητα ζωής!
Λένε για την φιλοξενία της Αμοργού. Ισχύει. Οι Αμοργιανοί είναι από τους πιο φιλόξενους ανθρώπους. Στο δρόμο όλοι σε καλημερίζουν είτε σε ξέρουν είτε όχι, σε κερνούν καφεδάκι και πάντα έχουν κάτι να σου δώσουν να γευτείς. Κάπως έτσι πήρα και εγώ μια γεύση από την πραγματική Αμοργό.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν, με εμπιστεύτηκαν και μου χάρισαν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους.
Ευχαριστώ Αμοργό! Εις το επανιδείν.
Ειρήνη Γεωργιλέα
