Κάποιοι λένε πως αν είσαι ερωτευμένος δεν χρειάζεται να περιμένεις του Αγίου Βαλεντίνου για να γιορτάσεις
Η αλήθεια για μένα είναι κάπου στη μέση.
Αυτοί που αισθάνονται ότι θέλουν να δώσουν μια μικρή έμφαση σε αυτή τη μέρα ας τη δώσουν, ποιον ενοχλούν? Μπορεί να γιορτάζουν και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου και να μην το ξέρετε. Οι άλλοι πάλι που δεν θέλουν να δώσουν καμμία σημασία, μαζί τους είμαστε!
Ο καθένας όπως αισθάνεται…
Εχθές το απόγευμα μπαίνει στο φωτογραφείο μια κοπέλα λαχανιασμένη και μου λέει: «πείτε μου ότι μπορώ να εκτυπώσω μερικές φωτογραφίες από το κινητό μου?» Βεβαίως λέω (& σκέφτομαι πως θα θέλει ,όπως οι περισσότερες σήμερα, να κάνει κάποιο δώρο στο αγόρι της). Ανοίγουμε το κινητό και περνάμε στον υπολογιστή μερικές φωτογραφίες ενός ζευγαριού μεγαλύτερης ηλικίας. Τυπώνω ότι μου ζητάει, μετά βγάζει μια κορνίζα από τη τσάντα της σε σχήμα καρδιάς και τις τοποθετεί. Την έβλεπα ενώ έκανε αυτή τη δουλειά ότι είχε συγκινηθεί και μου λέει: “Ξέρεις μόνο η οικογένεια αξίζει. Οι γκόμενοι και οι φίλοι είναι περαστικοί. Το να έχεις τους γονείς σου και να είναι αγαπημένοι μετά από τόσα χρόνια, μετά από όσα έχουν περάσει. Μόνο αυτό αξίζει…”
Συμφωνώ απόλυτα μαζί της και μετά ξεσπάει σε κλάματα και συνεχίζει: “Είμαστε 4 αδέρφια και η μάνα μου μας παράτησε όταν ήμουν 6, ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε και μετά πέθανε και αυτός. Η γυναίκα που παντρεύτηκε ο πατέρας μου μας μεγάλωσε και μετά ξαναπαντρεύτηκε και αυτή”. (Μπερδευτήκατε το ξέρω. Kαι εγώ χρειάστηκε να μου τα ξαναπεί για να καταλάβω.)
“Αγαπώ τους γονείς μου (αυτούς) όσο τίποτα”, μου λέει, “δεν μπορώ να φανταστώ κάν να πάθουν κάτι. Πρέπει όταν τους έχουμε να ξυπνάμε κάθε πρωί και να λέμε ευχαριστώ στον θεό…”
Εγώ θα ήθελα να ευχηθώ χρόνια πολλά σε όλα τα ζευγάρια που παραμένουν ερωτευμένα όποτε και και αν το γιορτάζουν και να τους αφιερώσω ένα αγαπημένο μου τραγούδι…
Μαρία Βεκρή
