Στον Κρούκελλο και στο πιο βόρειο ξωκλήσι του νησιού, αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό τελέστηκε εχθές 13/9 πανηγυρικός εσπερινός ενώ προσφέρθηκε στους προσκυνητές και στους επισκέπτες παραδοσιακό φαγήτο.
Η εκκλησία του Σταυρού, βρίσκεται σε ένα από τα πιο δύσβατα σημεία της Αμοργού και το μονοπάτι για να φτάσει κανείς στον Σταυρό προσφέρει πολλές συγκινήσεις με θέα σε όλα τα χαρακτηριστικά της Αμοργιανής φύσης – δέντρα, χωράφια, βράχια, απότομοι γκρεμοί, ψηλές κορυφές, θάλασσα.
Είναι το μέρος που η Αμοργός αποκαλύπτει την άγρια και μυστηριώδη ομορφιά της.
Φέτος πάρα τον δυνατό αέρα την ομίχλη και την συννεφιά, δεκάδες ήταν οι Αμοργιανοί και οι τουρίστες που επισκέφτηκαν την εκκλησία για το πανηγύρι.
Το ξεκίνημα έγινε από την Λαγκάδα, ανηφορίζοντας το πλακόστρωτο μονοπάτι που περνάει μέσα από δέντρα και χωράφια και φτάνει στον Θεολόγο.
Ο Κρούκελλος είχε καλυφθεί από πυκνή νέφωση.
Πρώτη στάση στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο όπου η καλόγρια του βυζαντινού μοναστηριού κερνούσε τους περιπατητές καφέ, κουλούρια και άλλα.
Στην συνέχεια το μονοπάτι συνεχίζει μέσα σε χαμηλή βλάστηση και έπειτα σε κοφτούς γκρεμούς και σε γυμνό από βλάστηση τοπίο με θέα που πραγματικά κόβει την ανάσα.
Μετά απο περίπου 1 ώρα πορείας μέσα στην ομίχλη, η εκκλησία του Σταυρού αγνοφάνηκε μέσα στο σύννεφο.
Οι προσκηνυτές είχαν βρει απάγκιο στα μαγειρεία όπου οι Γιαλήτες είχαν ετοιμάσει για το καλωσόρισμα το πρώτο φαγητό του πανηγυριού, στιφάδο με συκώτι αλλά και ντόπιο κρασί.
Τα γαϊδουράκια, απαραίτητο μεταφορικό μέσο για τα πράγματα του πανηγυριού.
Η θέα από τον Σταυρό είναι εκπληκτική και μόλις έφευγε το σύννεφο αποκαλυπτόταν το απέραντο μπλε της Αμοργού.
(Μεταλλείο)
Στις 3.οο το μεσημέρι και αφού ευλογήθηκαν τα μαγειρεία, ξεκίνησε η λειτουργία του Εσπερινού στο μικρό εκκλησάκι.
Στα μαγειρεία σερβιριζόταν το δεύτερο γεύμα, βραστή γίδα και ρύζι πιλάφι.
Μετά το πέρας της λειτουργίας του Εσπερινού ήρθε η στιγμή της αποχώρησης των πιστών και των επισκεπτών για να προλάβουν το φως της ημέρας μέσα στην πυκνή ομίχλη.
(Ο πατήρ Αντώνιος Δεσποτίδης που τέλεσε τον πανηγυρικό Εσπερινό)
Στον δρόμο της επιστροφής, σε μια παλιά αγροικία λίγο πιο κάτω από τον Θεολόγο, ο Γιώργος Βασσάλος κέρναγε τους περαστικούς που σταματούσαν λίγο για να ξαποστάσουν, καφέ, ψημένη και ρακή παραγωγής του, αλλά και κερύθρα από τα μελλίσια του.
Η επιστροφή στην Λαγκάδα έγινε με το σούρουπο και όλοι ευχήθηκαν “και του χρόνου!”
