Οι δραστηριότητες της Αμοργού έχουν γίνει θέμα σε πολλά sites και έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών! Αυτή τη φορά για την Αμοργό και το Amorgos Trail Challenge έγραψε στην athensvoice.gr ο Παντελής Καψής.
Ξεκινώντας το άρθρο με την φράση «με την Αμοργό έχω ανοιχτούς λογαριασμούς» ο γνωστός δημοσιογράφος περιγράφει όλα όσα έχει ζήσει στο νησί του απέραντου γαλάζιου.
Την πρώτη φορά που το επισκέφτηκε ήταν γύρω στα 20 του χρόνια. Τότε δεν υπήρχε ο δρόμος που ένωνε τα Κατάπολα με την Αιγιάλη και από το ένα λιμάνι στο άλλο πήγαινες μόνο με τον Σκοπελίτη. Η εμπειρία που έζησε και εξιστορεί ήταν μοναδική! «Από εκείνο το ταξίδι θυμάμαι» αναφέρει «μια παρέα φοιτητών με ένα μικρό καΐκι να κάνουν ψαροντούφεκο και να βγαίνουν με ένα κοφίνι ψάρια που πουλούσαν στην πλατεία: κάτι μεγάλοι δίκιλοι και τρίκιλοι ροφοί, πολλοί σαργοί του κιλού και πάνω, μια πανδαισία. Δεν έχω ξαναζηλέψει τόσο στη ζωή μου, όχι την ψαριά, όσο τον τρόπο διακοπών. Τότε πάντως η Αμοργός ήταν παρθένο σχεδόν νησί, ακόμα κι εγώ έβγαζα ψάρι»
Την δεύτερη φορά που επισκέφτηκε την Αμοργό ήταν πριν περίπου 20 χρόνια. «Το highlight των διακοπών» αναφέρει « ήταν η εκδρομή που είχαμε κάνει στο παρεκκλήσι του Σταυρού, αν θυμάμαι καλά, 1-2 ώρες περπάτημα προς το βουνό. Εμείς με τα πόδια, τα παιδιά πάνω σε γαϊδούρια, με τον Νίκο τον οδηγό να μας λέει ιστορίες. Πρώην ναυτικός, τα είχε παρατήσει μετά από ένα ατύχημα και γύρισε στη δουλειά του πατέρα του. Τον χειμώνα τα γαϊδούρια κουβαλούσαν υλικά οικοδομών μέσα στα χωριά, στα σπίτια που δεν έφτανε δρόμος. Το καλοκαίρι είχε την ιδέα να κάνει εκδρομές με τουρίστες, αναρωτιέμαι αν συνεχίζει ακόμα. Είμασταν από τους πρώτους. Μας έλεγε ιστορίες για την κοινωνική ζωή των γαϊδουριών, τους καυγάδες τους, πόσο σημασία έχει επικεφαλής να μπαίνει ένα πεπειραμένο ζώο με ήρεμη προσωπικότητα, πόσο τέχνη θέλει να στρίψεις στα σοκάκια όταν κουβαλάς μεγάλα αντικείμενα. Τα βρίσκαμε όλα συναρπαστικά. Μας έλεγε ακόμα για τα μεταλλεία που βρίσκονταν στη συνέχεια της διαδρομής και τους κέδρους, τους μοναδικούς του νησιού, στις κοντινές πλαγιές. Το μονοπάτι ήταν δύσκολο και δεν συνεχίσαμε. Έμεινε μέσα μου ωστόσο η ιδέα ότι η Αμοργός είναι ένα νησί που θέλεις να εξερευνήσεις. Από τότε άλλωστε ήταν αγαπημένος προορισμός ευρωπαίων περιπατητών.»
Η τρίτη και τελευταία επίσκεψη ήταν πριν από 6 με 7 χρόνια. Τότε τον μάγεψε η ομορφιά που περιβάλλει το μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας. «Είχαμε μόλις βγει στο διάσελο του δρόμου προς το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και μπροστά αριστερά μας απλωνόταν όλη η νότια πλευρά του νησιού. Έβλεπα στο βάθος κάτι πελώριους βράχους ή καλύτερα γκρεμούς, που ξεκινούσαν από πάνω στο βουνό και έπεφταν σχεδόν κάθετα στο πέλαγος. Σαν κάποιος να είχε αποκολλήσει βίαια ένα κομμάτι του νησιού. Μια εικόνα μοναδικής ομορφιάς και μαζί αγριάδας όπως μόνο στο Αιγαίο συναντάς. Η πρώτη μου σκέψη ήταν βέβαια να μπορούσα να τρέξω πάνω στο φρύδι, με τους γκρεμούς αλλά και το ανοιχτό πέλαγος όπου κι αν γυρίσει το μάτι».
Όπως αναφέρει τη διαδρομή πάνω στο φρύδι δεν την έκανε ποτέ και του έμεινε απωθημένο. Η επιθυμία του όμως μπορεί πλέον να πραγματοποιηθεί λαμβάνοντας μέρος στο Amorgos Trail Challenge. Ένα απλό like του ήταν αρκετό για να συνομιλήσει με την Ιωάννα Συνοδινού, μία εκ των διοργανωτών του ορεινού τρεξίματος!
«Πρώτα συζητώντας με την Ιωάννα Συνοδινού η οποία ξεχειλίζει από ενθουσιασμό. Μια ιδέα, μου εξήγησε, που ξεκίνησε από φίλους που ασχολούνται με τον τουρισμό, υιοθετήθηκε από τον Δήμο και αγκαλιάστηκε από το νησί, κατάφεραν να την κάνουν πραγματικότητα παρά το ότι κανείς τους δεν είχε την σχετική πείρα. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις το δικό τους κίνητρο είναι να προβάλουν το νησί. Κι έχουν κάνει ότι μπορούν για να διοργανώσουν όσο πιο άψογα γίνεται την φιλοξενία: ειδικές τιμές στα καράβια, εκπτώσεις στα δωμάτια, δώρα για τους αθλητές και ένα μεγάλο γλέντι το βράδυ της Κυριακής για την απονομή, με βιολιά και το τοπικό πατατάτο, βασικά κατσικάκι κοκκινιστό. Ο αγώνας μάλιστα εντάχθηκε και στο Cyclades Trail Cup, το μίνι πρωτάθλημα των Κυκλάδων στο οποίο μετέχουν ακόμα η Άνδρος, η Σύρος , η Τήνος, η Νάξος και η Δονούσα. Η Ιωάννα στη συζήτησή μας δείχνει εντυπωσιασμένη από την θετική ανταπόκριση που υπήρξε στο νησί όχι μόνο από τον Δήμο που καλύπτει ένα μέρος των εξόδων αλλά και από πολλούς ντόπιους ορισμένοι από τους οποίους, νέα παιδιά κυρίως, αποφάσισαν να τρέξουν: «Εκεί που κάθονταν στα καφενεία τους βλέπεις σήμερα με αθλητικά ρούχα και ρολόγια τρεξίματος να προπονούνται».
Όμως εμένα με ενδιαφέρει η διαδρομή και μετά από λίγο ανακαλύπτω ότι η ίδια η Ιωάννα δεν τρέχει. Από την παρέα μάλιστα που ξεκίνησαν το Amorgos Challenge, την Ιωάννα, την Δήμητρα, την Σοφία, τον Δημήτρη και τον Αντώνη, μόνο η Σοφία Βλαβιανού τρέχει στο βουνό. Αυτή είχε και την αρχική ιδέα, «την είπα αμέσως στην Ιωάννα, σκέφτηκα ότι αυτή μόνο έχει τον δυναμισμό να την πραγματοποιήσει». Μαζί με την Δέσποινα Γιαννακοπούλου αποτέλεσαν την γυναικεία τριάδα που ήταν και ο αρχικός πυρήνας.»
Το άρθρο ολοκληρώνεται με στοιχεία για τις διαδρομές του ορεινού τρεξίματος. «Τριακόσια σκαλοπάτια και μια απότομη ανηφόρα, είναι ίσως το πιο δύσκολο σημείο της διαδρομής. Τους αθλητές θα τους περιμένουν οι μοναχοί για να τους κεράσουν ρακί κι όποιος αντέξει. Ο τερματισμός γίνεται 18 χιλιόμετρα μετά, στην παραλία της Αιγιάλης. Την προηγούμενη ημέρα οι αθλητές μπορούν να μετάσχουν στο spike, το ανέβασμα στην κορυφή της νησίδας Νικουριά, χωρίς σηματοδοτημένη διαδρομή, ο καθένας όπως νομίζει. Και βέβαια υπάρχει μια εύκολη διαδρομή 7,5 χιλιομέτρων που περνά μέσα από τα χωριά κοντά στην Αιγιάλη. Ένα διήμερο με επιλογές για όλους.»
http://www.athensvoice.gr/sport/running/me-fonto-aperanto-galazio
Πληροφορίες και εγγραφή για τον αγώνα:
http://amorgostrailchallenge.gr/el/homepage-el/
